Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007.

   Ήταν η τελευταία ημέρα του σχολείου για τη χρονιά αυτή και πάντα μια τέτοια μέρα είναι αφιερωμένη στη χριστουγεννιάτικη γιορτή που την παρουσιάζουν οι μικροί μαθητές της Α΄ και της Β' τάξης. Έξω υπήρχε μια ιδιαίτερα παγωμένη ατμόσφαιρα, περίπου στους μηδέν βαθμούς, όμως μέσα στο σχολείο τα πάντα ήταν διαφορετικά. Πολλά παιδιά, προετοιμασία, αναμονή, φώτα, χαρούμενη μουσική. Δεν άργησε η ώρα για την έναρξη της γιορτής.

  Σε όλα τα σπίτια των Ελλήνων υπάρχει αυτές τις ημέρες η πιο όμορφη ατμόσφαιρα του χρόνου. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο σε μια γωνιά στολισμένο με τα φωτάκια του να αναβοσβήνουν, Τα παράθυρα, κι αυτά στολισμένα με χαρούμενα στολίδια. Τα πάντα μας κάνουν να χαιρόμαστε. Μια παρόμοια λοιπόν ατμόσφαιρα παρουσίαζε το δεύτερο θεατρικό των μαθητών.

  Κύριο χαρακτηριστικό ήταν μια παλιά ελληνική παράδοση που έχει σχέση με τους καλικάντζαρους, αυτά τα άτακτα, ζωηρά και άσχημα πλασματάκια που θέλουν να γρεμίσουν το δέντρο της ...γης. Τις νύχτες μπαίνουν στα σπίτια από παντού, τα παράθυρα, το τζάκι, τις πόρτες κι ανακατεύουν τα πάντα! Κάτι παρόμοιο έκαναν και τα δικά μας καλικαντζαράκια. Όλα άνω ... κάτω, μα προπάντων μας έκαναν να γελάσουμε και να χαρούμε για το ταλέντο και τη διάθεσή τους!

Οργάνωση γιορτής: [Α] - Δέσποινα Κοσμίδου - Χρυσάνθη Παπαδοπούλου - [Β] - Όλγα Καραδέδου-Λουλουδιά Αλβανίδου