Εργασία Κυκλοφοριακής Αγωγής - " Οδηγώ το σχολείο στο δρόμο "
Συντελεστές: Μαθητές: Δ1 / Δ2 / ΣΤ3
Συντονισμός: Μαρκάκης Δημ./Τσώνη Ε./Αντωνιάδου Κ./Χριστακάκης Β.
Ενημέρωση από ειδικό εκπαιδευτή της Τροχαίας Κομοτηνής
Ένα ακόμη θετικό βήμα έγινε για τη σωστή ενημέρωση των μαθητών του σχολείου μας επάνω στο ζήτημα της κυκλοφοριακής αγωγής, την Τρίτη 11 Απριλίου 2006. Το σχολείο σε συνεργασία με το Γραφείο της Αγωγής Υγείας που ασχολείται και με την κυκλοφοριακή Αγωγή της Δ/νσης Π.Ε. Ροδόπης και του Τμήματος Τροχαίας Κομοτηνής οργάνωσε μια συνάντηση με όλους τους μαθητές από τις τάξεις της Δ', Ε' και ΣΤ'.
Ένας αστυνομικός της τροχαίας ειδικευμένος στα θέματα ενημέρωσης των μαθητών για την Κυκλοφοριακή Αγωγή, μίλησε με πολύ πειστικό τρόπο για όσα πράγματα πρέπει να προσέχουν τα παιδιά, όταν κυκλοφορούν είτε σαν πεζοί, είτε σαν οδηγοί ποδηλάτων. Χιλιάδες άνθρωποι και πολλά παιδιά χάνουν τη ζωή τους άδικα από την απροσεξία και των οδηγών που κυκλοφορούν, αλλά και από την επιπολαιότητα των πεζών, είτε αυτοί είναι παιδιά, είτε μεγάλοι. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά που είναι στην ηλικία του Δημοτικού Σχολείου, επειδή είναι πιο αυθόρμητα και δεν έχουν την ωριμότητα και την εμπειρία των μεγάλων, δεν προσέχουν όσο χρειάζεται, όταν κυκλοφορούν μόνοι τους στους δρόμους, χωρίς τη συνοδεία των γονιών τους. Τα παιδιά άκουσαν ότι θα πρέπει να μάθουν τι σημαίνουν οι πινακίδες και να τηρούν πιστά τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Μόνον έτσι θα προστατέψουν τη ζωή τους από τον κίνδυνο ατυχήματος. Η ζωή η δική μας, αλλά και των άλλων ανθρώπων είναι πολύτιμη και θα πρέπει να τη σεβόμαστε.
Στο τέλος ο αστυνομικός μοίρασε σε όλα τα παιδιά, από ένα ενδιαφέρον ενημερωτικό έντυπο, με χρήσιμες οδηγίες και σκίτσα που τραβούν το ενδιαφέρον των παιδιών για να το διαβάσουν. Εμείς επεξεργαστήκαμε σχεδόν όλες τις σελίδες αυτού του εντύπου και τις προσθέσαμε στην ειδική έκδοση της εργασίας που θα κυκλοφορήσει σε μορφή CD rom μόλις ολοκληρωθεί η όλη προσπάθεια.
Το κόκκινο λεωφορείο - [11-5-06]
...και μια και μιλάμε για κυκλοφοριακά προβλήματα, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε αυτό που υπάρχει καθημερινά έξω από το σχολείο μας. Κάθε μεσημέρι, την ώρα που σχολάμε, έρχονται για να παραλάβουν τα παιδιά τρία λεωφορεία: ένα του ΚΤΕΛ και δυο του Δήμου Σαπών για τα χωριά. Την ίδια ώρα όμως έρχονται και πολλά ιδιωτικά αυτοκίνητα γονιών. Δυστυχώς οι γονείς αυτοί σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους ακριβώς μπροστά στην είσοδο του σχολείου και με τον τρόπο αυτό εμποδίζουνε την κανονική στάθμευση των λεωφορείων, με αποτέλεσμα να κλείνει ο δρόμος και να μην μπορούν να περάσουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα και οι πεζοί.
Ο κίνδυνος ατυχημάτων είναι μεγάλος. Ευτυχώς που κάθε ημέρα βρίσκονται στην είσοδο του σχολείου 3-4 δάσκαλοι που προσέχουν τα παιδιά.
Πολλές φορές μιλήσαμε σε οδηγούς Ι.Χ. αλλά η κατάσταση δεν διορθώνεται γιατί έχοντας στο μυαλό τους ότι θα σταθμεύσουν για λίγα λεπτά δεν προσέχουν! Αποφασίσαμε λοιπόν, για να τους θυμίζουμε τις υποχρεώσεις τους, να ζωγραφίσουμε ένα λεωφορείο στο δρόμο, ακριβώς στην είσοδο του σχολείου και περιμένουμε τώρα να δούμε τα αποτελέσματα!
Πρόστιμα κοινωνικής αγανάκτησης - [11-5-06]
Το βλέπουμε κάθε ημέρα όταν περνάμε από τον κεντρικό δρόμο της πόλης μας. Δεκάδες αυτοκίνητα, μικρά και μεγάλα, ιδιωτικά και φορτηγά, είναι σταματημένα όπου βολεύει στον οδηγό του. Θέλει να παίξει προπό, σταματάει το όχημά του έξω από το πρακτορείο. Θέλει να πάει στην Τράπεζα, παρκάρει ακριβώς απέναντι, σε διπλή ή και τριπλή σειρά! Θέλει να πιει το ουζάκι του, δυο μέτρα παραδίπλα σταματημένο και το Ι.Χ. του. Πέρα βρέχει αν τα διερχόμενα αυτοκίνητα μπλοκάρονται το ένα πίσω απ' το άλλο με αφάνταστο εκνευρισμό και κορναρίσματα! Αυτό το θέαμα είναι καθημερινό. Υπάρχουν στο δρόμο πινακίδες που ρυθμίζουν το παρκάρισμα σύμφωνα με τους μονούς και ζυγούς μήνες. Ποτέ όμως δεν εφαρμόστηκε ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας. Σπάνια βλέπουμε τροχονόμους να φροντίζουν για την τήρηση των νόμων! Κλήσεις δε μοιράζονται σχεδόν ποτέ! Κι αφού βέβαια γνωρίζει ο κάθε οδηγός ότι κανείς δε θα τον ενοχλήσει είναι φυσικό να αποθρασύνεται και να ενεργεί όπως ενεργεί. Με αδιαφορία για τον πεζό συνάνθρωπό του, για τον οδηγό συνάδελφό του!
Όλους αυτούς τους μήνες που ασχοληθήκαμε με την εργασία μας, μιλήσαμε πολλές φορές για το σεβασμό και την πειθαρχία που οφείλουμε να δείχνουμε ως πολίτες. Όμως, την ίδια στιγμή που φεύγουμε από το σχολείο βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο. Ελάχιστοι σέβονται τους νόμους κι ακόμη πιο ελάχιστοι ελέγχουν τους παραβάτες!
Μια μέρα, θελήσαμε να δείξουμε σε μερικούς από αυτούς τους παραβάτες τι πρέπει να κάνουν, ποιο είναι το λάθος τους. Πρώτα ειδοποιήσαμε την αστυνομία και ζητήσαμε τη συνοδεία ενός τροχονόμου. Μαζί μας είχαμε και τα "ειδικά δελτία παράβασης" που ως πρόστιμο εμείς γράψαμε τη φράση: "κοινωνική αγανάκτηση". Βγήκαμε στο δρόμο και βέβαια δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε τέτοιους παραβάτες. Δεκάδες υπήρχαν μπροστά μας. Αυτοκίνητα σταματημένα σε διπλή και τριπλή σειρά. Δρόμοι φρακαρισμένοι. Πεζοί να προσπαθούν να περάσουν ανάμεσα από παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα! Με τη βοήθεια του τροχονόμου εντοπίσαμε αρκετά από αυτά. Την ίδια στιγμή αυτός μας εξηγούσε την παράβαση και εμείς αφήναμε στο τζάμι το "δελτίο παράβασης".
Αυτό που μας ικανοποίησε ήταν τα θετικά σχόλια πολλών πεζών. αλλά και οδηγών! "Μπράβο παιδιά", μας έλεγαν: "δείξτε στους παραβάτες τι πρέπει να κάνουν". Μετά το τέλος αυτής της προσπάθειας μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι. Νιώσαμε ότι κάναμε μια σωστή ενέργεια και αν και παιδιά, διδάξαμε στους μεγάλους, αυτά που θα έπρεπε κανονικά εκείνοι να διδάξουν σε μας!
Ένας ουρανός γεμάτος σήματα
Η συνεχής τεχνολογική εξέλιξη που συμβαίνει γύρω μας προκαλεί αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον. Δημιουργήθηκαν τεράστιες πόλεις, απέραντοι δρόμοι, σιδηροδρομικά δίκτυα, αεροπορικές γραμμές, λιμάνια, βιομηχανικές περιοχές και μαζί με όλα αυτά κυκλοφόρησαν και θα κυκλοφορήσουν ακόμη περισσότερο εκατομμύρια αυτοκίνητα, μικρά και μεγάλα, ιδιωτικά και δημόσια. Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτά κατέστρεψαν τη ζωή μας. Το αντίθετο μάλιστα βελτίωσαν την ποιότητα της ζωής μας, ταυτόχρονα όμως έγιναν αιτία για εκατομμύρια τροχαία ατυχήματα με χιλιάδες θανατηφόρα θύματα.
Η πολιτεία, για να προστατεύσει τη ζωή των ανθρώπων, είτε αυτοί κυκλοφορούν ως πεζοί, είτε ως οδηγοί, φρόντισε να θεσπίσει έναν κώδικα, το γνωστό Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, για να βάλει κάποιους κανόνες. Αυτούς τους κανόνες είμαστε υποχρεωμένοι να τους γνωρίζουμε και να πειθαρχούμε στην εφαρμογή τους και μάλιστα για να μας διευκολύνει σ' αυτό φρόντισε να μας το υπενθυμίζει με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι και τα γνωστά σήματα οδικής κυκλοφορίας. Το καθένα από αυτά έχει τη δική του σημασία και μας στέλνει ένα μήνυμα και μια προειδοποίηση: τι πρέπει να προσέχουμε! Μας λένε τι πρέπει να κάνουμε και τι δεν πρέπει να κάνουμε.
Δυστυχώς όμως εμείς οι άνθρωποι, σε πολλές περιπτώσεις, τα αγνοούμε και όχι λίγες φορές η επιπολαιότητά μας αυτή γίνεται αιτία ατυχημάτων.
Επειδή δίνουμε μεγάλη σημασία στην ύπαρξη των πινακίδων που υπάρχουν γύρω μας κι ακόμη μεγαλύτερη στην πιστή εφαρμογή τους, σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο που καθημερινά θα βλέπουμε αυτά τα σήματα για να μας θυμίζουν τις υποχρεώσεις μας. Από το ξεκίνημα της εργασίας μας εντοπίσαμε τα πιο πολλά από τα γνωστά και άγνωστα σήματα και μάθαμε τι σημαίνει το καθένα. Μετά πήραμε μεγάλα χαρτόνια, τα κόψαμε σε διάφορα σχήματα, τρίγωνα, τετράγωνα, κυκλικά, τα ζωγραφίσαμε με τα πραγματικά χρώματα που υπάρχουν και στα αληθινά και τέλος τα κρεμάσαμε στην οροφή των διαδρόμων του σχολείου μας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήσαμε έναν ουρανό, όχι από αστέρια, αλλά από πολύχρωμα σήματα. Ένα όμορφο και εντυπωσιακό θέαμα, το οποίο πιστεύουμε ότι θα μας βοηθήσει περισσότερο να σεβόμαστε την ύπαρξή τους και ίσως και τη ζωή μας!
Μαθαίνω να κυκλοφορώ σωστά
Ποτέ τα λόγια δεν είναι αρκετά για να μάθουμε κάτι όπως στην πραγματικότητα μπορεί να συμβαίνει. Μπορεί να μιλάμε για το σωστό τρόπο που πρέπει να κυκλοφορούμε, πως πρέπει να οδηγούμε, πως πρέπει να βαδίζουμε, αλλά περισσότερη αξία έχουν οι πράξεις! Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε μια μέρα, με τη βοήθεια των δασκάλων μας, να αναπαραστήσουμε μερικές σκηνές από την καθημερινή μας ζωή. Χρησιμοποιήσαμε ένα αυτοκίνητο. Καθίσαμε στη θέση του οδηγού και του συνοδηγού, με το σωστό και με το λάθος τρόπο. Μια μαθήτρια προσποιήθηκε το μικρό παιδί της οικογένειας και κάθισε μπροστά, αλλά και πίσω. Διαπιστώσαμε με τα μάτια μας ποια είναι η ασφαλής θέση του. Ένας μαθητής μιλούσε στο τηλέφωνο την ώρα της οδήγησης, κάτι που το βλέπουμε καθημερινά, αλλά είδαμε πόσο λάθος είναι αυτό! Περπατήσαμε κατά μήκος του δρόμου, πότε επάνω στο πεζοδρόμιο και πότε μέσα στο δρόμο. Διαπιστώσαμε τη διαφορά του κινδύνου! Βγάζαμε τα κεφάλια μας και τα χέρια μας έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου και είδαμε πόσο κινδυνεύουμε. Χρησιμοποιήσαμε έναν μοτοσικλετιστή για να δούμε το μεγάλο κίνδυνο που μας απειλεί όταν δεν προσέχουμε εμείς ή αυτός. Γενικά ήταν μια σημαντική πρακτική προσπάθεια που μας δίδαξε πολλά και δε θα την ξεχάσουμε ποτέ!
Με το ποδήλατό μου: "Όχι πάντα πρώτος, αλλά πάντα με ασφάλεια"
... μετά από δυο σχολικές χρονιές φτάσαμε στο τέλος της εργασίας μας. Όμως δεν θα μπορούσαμε να τελειώσουμε χωρίς να κάνουμε μια πράξη που να δείχνει τα όλα όσα μάθαμε και ακούσαμε αυτό το διάστημα. Θέλαμε να δούμε και στην πράξη πως πρέπει να κυκλοφορούμε σωστά, με τα ποδήλατά μας. Στην ηλικία μας, σχεδόν όλα τα παιδιά έχουμε δικό μας ποδήλατο, όμως κανένας μας δεν εκπαιδεύτηκε πως να κυκλοφορεί σωστά και με ασφάλεια. Κάποια στιγμή, αφού τελειώσουν τα μαθήματα στο σχολείο οι γονείς μας μας παίρνουν σα δώρο ένα ποδήλατο. Το ποδήλατο είναι πολύ καλό εργαλείο για να κυκλοφορούμε στο δρόμο και ταυτόχρονα να γυμναζόμαστε. Το πιο βασικό όμως δε γίνεται, δηλαδή να υπάρχει κάποιος που να μας μάθει ποιος είναι ο ασφαλής τρόπος οδήγησης του ποδηλάτου! Γνωρίζουμε ότι για να οδηγήσει κάποιος αυτοκίνητο πρέπει να βγάλει δίπλωμα και να πάρει ειδικά μαθήματα σε σχολές οδηγών. Για το ποδήλατο που έχει δυο ρόδες και όχι τέσσερις, που είναι πιο εύκολο να τραυματιστείς από ατύχημα, δεν υπάρχει καμιά εκπαίδευση! Ο καθένας μαθαίνει μόνος του, μερικές φορές μπορεί να τον βοηθάει κι ο πατέρας του. Κανείς όμως δεν μας μαθαίνει για σήματα κυκλοφορίας, για το αν πρέπει να φοράμε κράνος. Αυτή τη δουλειά θα μπορούσε να την κάνει το σχολείο, αν βέβαια η κυκλοφοριακή αγωγή διδάσκονταν στα σχολεία σαν ένα κανονικό μάθημα.
Εμείς στο σχολείο μας, με την ευκαιρία αυτού του προγράμματος, συμφωνήσαμε με τους δασκάλους μας να οργανώσουμε μια ποδηλατοδρομία. Θα ξεκινούσαμε με τα ποδήλατά μας από το σχολείο και θα πηγαίναμε μέχρι το κοντινό χωριό του Λυκείου, μια απόσταση πέντε χιλιομέτρων και άλλα πέντε για να γυρίσουμε. Αυτό τα κάναμε για να δούμε τις δυσκολίες και τους κινδύνους που υπήρχαν από μια τέτοια οδήγηση σ' ένα δρόμο που κυκλοφορούν αρκετά αυτοκίνητα. Ζητήσαμε βέβαια και τη συνδρομή του Δήμου Σαπών και του Αστυνομικού Τμήματος, οι οποίοι και ανταποκρίθηκαν. Ο Δήμος μας έστειλε δυο οχήματα, ένα για να μεταφέρει τα παιδιά κι ένα για τα ποδήλατα των παιδιών που ίσως κουραζόταν από την προσπάθεια. Μπροστά πήγαινε το όχημα της αστυνομίας για να φροντίζει για την ασφάλειά μας. Η όλη προσπάθεια ήταν κάτι που μας άρεσε πολύ. Δεν το είχαμε ζήσει άλλη φορά. Σκοπός μας βέβαια δεν ήταν να συναγωνιστούμε στην ταχύτητα, δεν υπήρχε πρώτος και δεύτερος. Ήταν μια πορεία συμβολική.
Στο τέλος όλα πήγαν μια χαρά. Συνεργαστήκαμε άψογα όλα τα παιδιά, με τους δασκάλους μας, με την αστυνομία και το Δήμο. Έτσι όμορφα, κλείσαμε μια προσπάθεια που άρχισε πριν από δυο περίπου χρόνια. Ένα είναι σίγουρο, ότι μάθαμε πολύ χρήσιμα πράγματα, που θα μας βοηθήσουν να προσέχουμε όταν κυκλοφορούμε στο δρόμο, είτε ως οδηγοί, είτε ως πεζοί!