Η αρχή: Απρίλιος 1999: Η ειρήνη είναι κοινή υπόθεση...

 Όταν υπάρχει η διάθεση για συνεργασία, όταν δεν υπάρχουν σκοπιμότητες και καχυποψίες, όταν οι άνθρωποι έχουν καθαρές καρδιές, όλα μπορεί να είναι όμορφα. Οι σχέσεις των ανθρώπων και των κρατών μπορεί να είναι ή να γίνουν αρμονικές, όταν το θέλουν πρώτα οι απλοί άνθρωποι. 

 Στα πλαίσια αυτών των σκέψεων,  εδώ στο δημοτικό σχολείο, μας ώθησε να αρχίσουμε μια συνεργασία με τη γειτονική μας Τουρκία.  Αρχικά, προηγήθηκε μια επίσκεψη ομάδας μαθητών και δασκάλων στην Κωνσταντινούπολη, τον Απρίλιο του 1999.  

  Σε σύντομο χρονικό διάστημα (Μάιος του 2000) ξεκίνησε μια σπουδαία προσπάθεια. Ήρθαμε σε επαφή με ένα σχολείο της Συληβρίας. Ήταν ένα ιδιωτικό κολλέγιο, το οποίο είχε στις τάξεις του μαθητές όλων των βαθμίδων, από το νηπιαγωγείο ώς το (αντίστοιχο) δικό μας Λύκειο. Φυσικά φοιτούσαν παιδιά καλής οικονομικής κατάστασης! Ανταλλάξαμε αρκετές επαφές με ομάδες αντιπροσωπειών και στους δύο τόπους (Σάπες και Συληβρία). Στις επόμενες σελίδες, θα έχετε τη δυνατότητα να μάθετε περισσότερα... Δεν πρέπει να λησμονήσουμε  τη συμβολή του Δήμου Σαπών, ο οποίος ανέλαβε να στηρίξει με όλους τους τρόπους την προσπάθεια... [σημείωμα ...Κεραμυδά Γιώργου]...

Η αρχή έγινε στην Κωνσταντινούπολη (Απρ. 1999)

 Στις Σάπες ζούμε αρμονικά εδώ και δεκάδες χρόνια, χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Στις δουλειές, στα σχολεία, στις γειτονιές, ζούμε μαζί σαν μια οικογένεια. Αυτό ίσως φαίνεται παράξενο σε άλλους ανθρώπους που δε γνωρίζουν τον τόπο μας. Για μας όμως είναι κάτι απλό και συνηθισμένο. Έτσι λοιπόν δε διστάσαμε ούτε στιγμή να δεχτούμε την πρόσκληση που μας έκανε μέσω του Δήμου Σαπών, ο Δήμος Σισλί της Κωνσταντινούπολης. Ήθελαν να πάμε μια αντιπροσωπεία από μαθητές για να πάρουμε μέρος σε σχολικές γιορτές του Δήμου τους που γινόταν προς τιμήν των παιδιών της Τουρκίας. Στην αρχή υπήρχε ένας φόβος από τους γονείς και ήταν δικαιολογημένος, αφού τα παιδιά άλλη φορά δεν ταξίδεψαν τόσο μακριά και μάλιστα σε κάποιο ξένο κράτος. Η ευθύνη των δασκάλων ήταν μεγάλη. Όμως, κάθε δισταγμός γρήγορα ξεπεράστηκε και μια ομάδα παιδιών, παρέα με τους δασκάλους Σάββα Μαυρίδη και Δημήτρη Τσιουβαλά ήταν έτοιμη για αναχώρηση. Θετικό ήταν και το γεγονός ότι ο κ. Τσιουβαλάς, έζησε σα δάσκαλος στην Κωνσταντινούπολη για αρκετά χρόνια και ταυτόχρονα γνώριζε και αρκετά την τουρκική γλώσσα. Η αντιπροσωπεία ξεκίνησε και στη συνέχεια σας παραθέτουμε τις εντυπώσεις δυο μαθητριών, η μια μάλιστα είδε τη φωτογραφία της να μπαίνει πρωτοσέλιδο σε μια από τις πιο γνωστές τουρκικές εφημερίδες. Τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την προβολή του θέματος!

ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

 Ξεκινήσαμε από τις Σάπες το πρωί του Σαββάτου, στις 5.30. Ήμασταν 11 παιδιά, ο κύριος Σάββας Μαυρίδης, ο κύριος Δημήτρης Τσιουβαλάς και ο κ. Τουτζάι, που ήξερε τη γλώσσα και θα μας βοηθούσε στη συνεννόηση. Στα σύνορα μας υποδέχτηκαν δυο παιδιά από τουρκικό Σχολείο με λουλούδια κι ήταν όλοι πολύ ευγενικοί. Μας πήραν από τα σύνορα με ένα τουρκικό λεωφορείο και πήγαμε σε ένα εξοχικό για πρωινό. Μετά πήγαμε στο Δημαρχείο του Σισλί, όπου γνωρίσαμε το Δήμαρχο και τους υπαλλήλους του. Στο δημαρχείο πήραν συνέντευξη από δυο παιδιά και μας έβγαλαν στις εφημερίδες. Μετά τη Δημαρχεία, πήγαμε στο ξενοδοχείο για μεσημεριανό και για ξεκούραση. Μετά τις 7, μαζί με τους συνοδούς μας επισκεφτήκαμε ένα πολυκατάστημα, το Κεκμεζέκ, όπου ψωνίσαμε αρκετά πράγματα και γνωριστήκαμε με έναν τραγουδιστή της Τουρκίας. Την Παρασκευή, μας ξύπνησαν πρωί-πρωί, στις 5 και μισή για να πάμε στο κανάλι ATV για να δώσουμε συνέντευξη. Πήγαμε 6 παιδιά: ο Σπυριδόπουλος Πέτρος, η Κιλινκαρίδου Μαρία, ο Αμπατζιάνης Ηλίας, η Κέλλυ Γούλα, η Χούλια και ο Ιρφάν Τσακήρ. Μετά τη συνέντευξη πήγαμε στο Δημαρχείο, όπου μιλήσαμε με τον κύριο Δήμαρχο στο γραφείο του. Ύστερα και αφού φάγαμε, πήγαμε στη εφημερίδα Τζουμ χουριέτ. Εκεί μιλήσαμε με το διευθυντή της εφημερίδας. Του κάναμε πολλές ερωτήσεις και βγήκαμε φωτογραφίες για να τις δημοσιεύσουν στην εφημερίδα.. Από εκεί πήγαμε στην Αγία Σοφία. Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες. Το ίδιο κάναμε και στο Τζαμί. Πριν μπούμε μέσα, βγάλαμε τα παπούτσια μας που τα κρατούσαμε στο χέρι. Οι Τούρκοι πριν μπούνε μέσα έπλεναν τα χέρια τους στις βρύσες. ……. … Περάσαμε πολύ ωραία. Διασκεδάσαμε για τα καλά και εύχομαι να ξαναπάμε.   [ΚΙΛΙΝΚΑΡΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ - Ε' ΤΑΞΗ]

ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ

Στις 13 Απριλίου ξεκινήσαμε για την Τουρκία. Ξεκινήσαμε από τις Σάπες με πολύ κέφι και χαρά. Όταν φτάσαμε στο τουρκικό τελωνείο μας υποδέχτηκαν θερμά και μάλιστα έμαθαν μερικές ελληνικές λέξεις για να μας καλωσορίσουν. Σηκώσαμε την ελληνική και την τουρκική σημαία και βγήκαμε φωτογραφίες. Μετά από ταξίδι λίγων ωρών, πήγαμε στο Δημαρχείο, όπου και παρακολουθήσαμε μια έκθεση φωτογραφίας από τις σεισμόπληκτες περιοχές. Από εκεί πήγαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε. Το απόγευμα πήγαμε σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα, στο οποίο εντύπωση μας έκαναν οι κυλιόμενες σκάλες και τα πολλά καταστήματα που είχε. Και πάλι πήγαμε στο ξενοδοχείο. Ήταν υπέροχο το πρώτο βράδυ. Το πρωί της δεύτερης ημέρας πήγαμε σε ένα τηλεοπτικό κανάλι. Εκεί μας περίμενε ο Δήμαρχος, ο κ. Μουσταφά Σαριγκιούλ και μιλήσαμε σε μια εκπομπή που ήταν απ’ ευθείας. Αφού τελειώσαμε από την τηλεόραση επισκεφτήκαμε το Δημαρχείο, όπου έγινε μια όμορφη συζήτηση με το Δήμαρχο και μιλήσαμε για τους δεσμούς φιλίας που άρχισαν να ενώνουν τους δυο λαούς. Το βράδυ πήγαμε σε έναν κινηματογράφο. Την επόμενη ημέρα, επισκεφτήκαμε την εφημερίδα Τζουμχουριέτ, όπου μιλήσαμε με το διευθυντή της εφημερίδας και βγήκαμε και φωτογραφίες. Λίγο αργότερα πήγαμε στη γιορτή, που ήταν και το κυριότερο μέρος του προγράμματός. Εκεί βρισκόταν 5000 παιδιά, σαν τη δική μας ηλικία. Ήμασταν τα επίσημα πρόσωπα της γιορτής και όλα τα παιδιά ήθελαν να μας γνωρίσουν. Ανταλλάξαμε δώρα και κυρίως εμάς μας χάρισαν δώρα. Θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους προσπάθησαν γι αυτήν την ωραία φιλοξενία...   ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΓΟΥΛΑ μαθήτρια ΣΤ'